© copyright s.v.Tivoli

Verslag wedstrijd - 03 (13 september)

Tivoli VE1 - EFC VE1 3-4

Vandaag moesten de veteranen voor het eerst in hun bestaan aantreden tegen de nieuwe veteranen van EFC, uit Eersel. Waar vorige week nog een punt gepakt werd tegen twaalf of misschien zelfs dertien Boys, stonden er vandaag slechts tien tegenstanders op het veld. Het enige verschil was dat deze tien Eerselnaren allemaal rond de dertig jaar waren en er allemaal nog afgetraind uitzagen. Het zou dus nog een lastige klus kunnen worden. En dat bleek het ook te zijn. Voordat de veteranen goed en wel met hun ogen geknipperd hadden stond de 0-1 al op het scorebord. Een aanval over links werd laag voorgegeven waarna de spits volledig vrijstaand de bal achter stand-in Stef kon schieten: 0-1 in de tweede minuut. Het veldspel leek in de beginfase redelijk in evenwicht, alleen benutte EFC wel direct alle mogelijkheden die het kreeg. Zo ook in de elfde minuut. Deze goal was haast identiek aan de eerste goal. Wederom volgde een lage voorzet vanaf links, Ilan reageerde te laat waardoor zijn man ook Stef kon passeren: 0-2. Het leek dus een kwestie te gaan worden om de nederlaag zo klein mogelijk te houden. Dit werd nog maar eens bevestigt toen in de twintigste minuut het trio Eerselse doelpunten compleet was. Deze keer niet volgens het "vaste recept," maar Stef werd kansloos gelaten door een schot van afstand vlak langs de paal: 0-3. Vanaf dat moment schroefden de veteranen het tempo op en meldden zij zich vaker in het vijandige strafschopgebied. Dat resulteerde vijf minuten voor rust in het eerste competitiedoelpunt van de clubtopscorer van vorig seizoen. Mike vond na een mooie actie het net en bracht zo weer een klein beetje hoop terug bij de Tivolianen: 1-3. Na rust was het spel wederom gelijkwaardig, maar nu was het vooral Tivoli dat voor de gevaarlijke momenten tekende. Hoewel de Eerselnaren nog steeds met tien man speelden, konden zij zich nog redelijk eenvoudig staande houden. Dit leek na een kwartier te veranderen. Hakan werd op maat bediend en wist beheerst af te ronden: 2-3. Alles was weer mogelijk. Maar deze situatie veranderde vijf minuten later alweer. Met een snelle counter werd het verschil in leeftijd duidelijk en dit was ook voor Stef niet meer af te stoppen: 2-4. Met nog een kwartier te spelen leek de wedstrijd dus alsnog gespeeld. Maar daar dacht de technische staf anders over. Zij gooiden het roer om en kozen voor een meer aanvallend speltype. Dit wierp meteen zijn vruchten af, want nauwelijks vijf minuten na de 2-4 was het verschil door toedoen van Mike wederom verkleind tot slechts een doelpunt: 3-4. De laatste tien minuten konden de Tivolianen dus echt "va-banque" gaan spelen. Er werd nadrukkelijk aan de Eerselse poort gerammeld, maar zij weigerden open te doen. De counters van hun zijde werden schaarser en de wedstrijd met tien man spelen leek zelfs voor de jeugdige groep zijn tol te eisen. De grootste mogelijkheid op een gelijkspel kreeg Arno in de allerlaatste seconden van de wedstrijd. Een voorzet kwam terecht bij de tweede paal waar Arno op een meter van de goal boven iedereen uittorende. Desondanks wist hij de bal niet tegen de touwen te krijgen maar raakte hij de paal. Meteen hierna volgde het eindsignaal. Hoewel er vandaag slechts tien tegenstanders op het veld stonden, was hier tijdens de wedstrijd weinig van te merken. EFC had hun leeftijd in het voordeel en combineerde er lustig op los. Toch denk ik dat de Tivolianen normaal gesproken deze wedstrijd gewoon naar zich toe hadden moeten trekken, zeker als zij zo speelden als afgelopen week. Na twee wedstrijden zonder drie punten is volgende week bij Braakhuizen de ideale mogelijkheid om hier verandering in te brengen. De webryder, Marc van Hout